A new chapter in my life!

Hallo lieve lezers,

Ik ben nu al bijna 1,5 maand 'alleen' in Tanzania, en ik blog veel te weinig, tenminste zo hoop ik dat jullie erover denken. Buiten het feit om dat ik helemaal gesetteld ben, helemaal op mijn plaats zit, ontzettend veel nieuwe vrienden heb, en ontzettend gelukkig ben. Zijn er ook soms minpuntjes, soms dan hé :) Zo slaap ik ontzettend weinig, niet dat ik nog veel doe waardoor ik lang opblijf, maar ik kom niet in slaap! Dit maakt mijn dagen soms echt ontzettend vermoeiend, het zitten in the backoffice, bijna tot soms in slaap vallen tijdens het werk, het smorgens niet kunnen opstaan en als mijn shift dan over is niet kunnen slapen.. Geen idee, ik zou bijna denken dat ik een jetlag heb! Gelukkig heb ik de allerliefste collega's die ontzettend goed voor me zorgen! Maargoed, vervelend is het wel.

Verder gaat alles ontzettend goed! Oude vriendschappen zijn er nog steeds, nieuwe vriendschappen waren snel gemaakt! Ik heb in de tijd dat ik hier zit wel geleerd dat je niet zomaar iedereen kunt vertrouwen, dus dat doe ik dan ook niet.. Ik heb hier mijn mensen bij wie ik altijd alles kwijt kan, maar deze mensen zijn maar gering.. Mijn motto hier is dan ook, like everybody, trust no one! Gelukkig heb ik ook nog mijn allerliefste vriendinnetjes in Nederland! :)

Aan de receptie werken bevalt me goed, heel goed! Het zorgt soms voor hilarische momenten, dat kan komen door mijn swahili of gewoon doordat ik blank ben, of omdat ik nieuw ben. However, ik voel me thuis. Ik heb ontzettend lieve collega's, wordt ontzettend verwend door iedereen hier.
Zo boekt Climb Kili zo ongeveer elke dag gasten bij ons, en zijn dit ook al collega's voor mij. Zo zijn Lilian (climb kili briefer), Imma en Imma (beide chauffeurs) ontzettend goed voor mij. Ze zijn mijn eigen prive taxi, brengen ze me ijs, fruit, chocolade, ach eigenlijk alles waar ik voor vraag. (Ik vraag er eigenlijk nooit om, maar ze brengen het als cadeau! ;)) Dankzij deze lieve collega's, climb kili collega's, lilian van bromley, de kitundus, leerlingen van de scholen, ik vermaak me prima :)!

Helaas heeft het werk ook wat minpuntjes, dagen zijn lang geworden aangezien afgelopen week donderdag 2 cashieres, 1 telefoniste en 3 receptioniste uit het niets werden ontslagen... Dat betekende dat ik die dag een dubbele dienst mocht draaien van 16,5 uur en de dagen die volgde alleen maar avonddiensten had van 16:00-00:30. Zondag is normaal mijn vrije dag maar aangezien we niemand hebben die de vrije dagen zou kunnen werken heb ik ook afgelopen week zondag gewerkt.. Vermoeiend is het wel, eerst waren we met 4/5 in een avonddienst en nu nog maar met zijn 2en, het is keihard werken! Door de stress hier op het werk is wel een probleem opgelost, ik slaap als een roosje! :) Dus het probleem wat ik aan het begin van de blog beschreef is opgelost, al zijn mijn nachten soms wel kort doordat ik al vroeg wakker wordt gemaakt door housekeeping. Achja, een echt luxe probleem..

Verder benut ik mijn vrije tijd goed, zo werk ik aan mijn verslag voor school, ga ik lekker de stad in om mijn gedachtes te veranderen, bezoek ik vrienden en familie, lunch ik met vriendinnetjes, ga ik tennissen bij AICC, drankjes doen met vrienden, winkelen, fotoshoots voor Ras zijn album dat uitkomt in juli en hou ik me bezig met de SGE projecten. Vervelen doe ik me dus niet!

Tevens is het natuurlijk ook een goede afleiding om niet te denken aan de stress op het werk, dat stomme verslag voor school en aan Alex die ik toch nog steeds ontzettend mis.

Zo was ik vorige week bij een vriend thuis en waren daar vrienden en een van hen was precies Alex. Zijn gezicht, zijn lichaam, zijn houding, precies Alex.. Ik besefte me maar al te goed dat niemand Alex ooit zou kunnen vervangen, hoe goed iemand hem ook kent, hoe sprekend iemand er ook op lijkt! Alex was Alex, mijn maatje! Ik realiseer me nu ook dat ik bevoorrecht was om hem als mijn maatje te hebben, vele konden hem in Arusha, hij was een echt icoon, en ik was zijn baby baby! =)

Pasen heb ik bij de kitundu's doorgebracht en ik ben er ook weer een paar keer blijven slapen. Hans zei dan ook, dit is nog steeds jou thuis, de deuren staan altijd open :)

Als laatste wil ik jullie bedanken voor jullie sponsoring voor Huruma! Ik zal zo snel mogelijk langs gaan om eten te brengen, helaas heb ik dat op de dag van vandaag nog niet kunnen doen! Meer donaties zijn natuurlijk altijd welkom :) Tevens zal ik dan meteen een hele dag gaan doorbrengen bij Huruma om portretfoto's en hun verhaal uit te werken :) Meer info volgt dus hopelijk snel!

Heel veel liefs vanuit Arusha,

Iris