Een stil hallo, een nog stiller afscheid!
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
07 Maart 2013 | Tanzania, Arusha
Lieve lezers,
Gisteren liep ik naar kantoor, het kantoor van high peaks. Ik had om 1200 uur afgesproken met Immanuel, Caroline en Elias, we gingen samen een goede vriend, collega en broer bezoeken. Normaal zou kantoor de eindbestemming zijn, nu was het slechts een tussenstop.
Het zou een ander bezoek worden dan ik ooit had kunnen verwachten, het zou een stil bezoek worden, met veel emoties... Ik was er klaar voor, ik wilde even weer bij je zijn, even herinneringen ophalen, wetend dat dat het enige is wat we nog hebben. Ik hoopte op besef, besef dat je er niet meer bent, maar wel dat je altijd bij me zult blijven. Ik kocht bloemen, gewoon om je laatste plaats wat op te vrolijken. Rozen, gele, oranje en rode rozen, omdat ik van je hield als een vriend en als een broer, omdat je bij me stond no matter what! We reden naar de plek waar je voor altijd zult verblijven, een plek waar ik bij je kan zijn, maar ik je nooit meer kan zien. Iets wat zwaarder valt dan verwacht, ik stort in. Ik probeer me sterk te houden voor jou, maar misschien nog wel meer voor je zus die constant tranen in haar ogen heeft. Het was fijn om nog een keer naar je toe te komen en herinneringen op te halen. Ik kan het nu een plaatsje geven, en probeer mijn leventje hier in Arusha verder op te pakken. Ik loop weg en laat veel herinneringen achter, maar als ik aan jou denk lieve Alex, dan is er altijd een glimlach bij me, al is het met een traan die over mijn wangen rolt. Ik mis je bwana!
Veel liefs vanuit Arusha,
Gisteren liep ik naar kantoor, het kantoor van high peaks. Ik had om 1200 uur afgesproken met Immanuel, Caroline en Elias, we gingen samen een goede vriend, collega en broer bezoeken. Normaal zou kantoor de eindbestemming zijn, nu was het slechts een tussenstop.
Het zou een ander bezoek worden dan ik ooit had kunnen verwachten, het zou een stil bezoek worden, met veel emoties... Ik was er klaar voor, ik wilde even weer bij je zijn, even herinneringen ophalen, wetend dat dat het enige is wat we nog hebben. Ik hoopte op besef, besef dat je er niet meer bent, maar wel dat je altijd bij me zult blijven. Ik kocht bloemen, gewoon om je laatste plaats wat op te vrolijken. Rozen, gele, oranje en rode rozen, omdat ik van je hield als een vriend en als een broer, omdat je bij me stond no matter what! We reden naar de plek waar je voor altijd zult verblijven, een plek waar ik bij je kan zijn, maar ik je nooit meer kan zien. Iets wat zwaarder valt dan verwacht, ik stort in. Ik probeer me sterk te houden voor jou, maar misschien nog wel meer voor je zus die constant tranen in haar ogen heeft. Het was fijn om nog een keer naar je toe te komen en herinneringen op te halen. Ik kan het nu een plaatsje geven, en probeer mijn leventje hier in Arusha verder op te pakken. Ik loop weg en laat veel herinneringen achter, maar als ik aan jou denk lieve Alex, dan is er altijd een glimlach bij me, al is het met een traan die over mijn wangen rolt. Ik mis je bwana!
Veel liefs vanuit Arusha,
-
08 Maart 2013 - 09:11
Marjo Jongen:
Fijn dat je het nu een plekje kan geven ! -
08 Maart 2013 - 11:06
Jacq:
knuffel! xxx -
19 Maart 2013 - 10:50
Marion:
Mooie woorden en o zo waar! Maar fijn dat je nog vele mooie herinneringen heb aan een goede vriend. Het is altijd moeilijk om sfscheid te moeten nemen zeker als je iemand in je art meedraagd zoals je schrijft je was als een broer voor me. Hou je sterk maar een traan hoort daar zeker bij. Probeer toch te genieten met de mensen om je heen daar in dat mooie Afrika. Groetjes van ons Marion -
19 Maart 2013 - 11:09
Jennifer:
Lieve Iris! Ik geloof dat dit erg moeilijk is geweest. In juli heb ik precies hetzelfde gedaan. Ik ben toen naar mijn vriend en grote broer gegaan. Het was lastig, maar ik besefte het toen wel. Het is moeilijk, maar ik denk dat we het op deze manier wel een plaatsje kunnen geven. En, als we even willen, kunnen we op bezoek gaan om te beseffen dat er zijn, niet fysiek, maar in ons hart! Ik denk aan je! -
19 Maart 2013 - 12:32
Servie Jongen:
Een dierbare vriend of vriendin verliezen is heel erg. Ik kan je alleen maar troosten en hopen dat al je andere vrienden en vriendinnen (waar ook ter wereld) je daarbij een beetje kunnen helpen. Iedereen heeft soms een periode, waarbij hij of zij zich eens moet kunnen uithuilen. Ik zou het fijn vinden als Marjo en ik een van die vrienden mogen zijn.
Groetjes Servie -
24 Maart 2013 - 11:19
Cynthia:
Een dikke knuffel! Keep your head up and ejoy what you have.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
