Goed bericht, slecht bericht en heel veel emoties!

Hallo lieve allemaal,

Zo ik heb even een rustige plek opgezocht in hometown arusha om jullie te informeren over hoe het hier nu is. Waar zou ik eens gaan beginnen....
Ik probeer even de chaos en emoties aan de kant te zetten om het kort maar duidelijk te houden.

Thuis komen is heerlijk, longido was geweldig, maar de heriniging met mama, claire, immanuel, vele andere en arusha was nog fijner.

Ik kwam met Jasmijn aan in Arusha en ging even langs Jamal hij was blij verrast mij te zien, kletste wat maar al snel gingen we door want ik wilde naar mama toe!! Mama was aan het werk in de shop dus ik liep langs, ze zag me en de tranen sprongen haar in de ogen, ze gaf me een dikke knuffel en een nog dikkere zoen, wat is het toch een lieve schat! Ze zei dat ze ons om 2 uur op kwam halen om naar huis te gaan, zodat ik claire ook nog ff zag.
Daarna gingen Jasmijn en ik naar kantoor om daar even wat blogs te uploaden en ook nu was het heerlijk om iedereen weer op kantoor te zien. Hans vertelde dat hij het graafhuyn zou zien bij shoprite en ik MOEST van hem mee, want na al die maanden had ik er wel recht op om mijn vriendje weer te zien. We reden naar Shoprite en mijn hart klopte als een idioot. Toen we er aankwamen waren ze er nog niet dus besloten we ergens te gaan zitten en nog iets te drinken. Toen Immanuel kwam stuurde Hans hem naar binnen, want hij had mij nog niet zien zitten, niets vermoedend liep hij naar binnen en toen stonden we weer tegenover elkaar. We vlogen elkaar meteen in de armen en zo hebben we ook voor 5 minuten gestaan, het was heerlijk! We hebben heel eventjes iets gekletst maar hij moest met zijn groep door naar Nairobi.
Later zijn we opgehaald geworden door mama die met ons naar huis ging. Claire herkende me niet meer, maar wat was het fijn om eventjes thuis te zijn. We dronken nog iets, er werd wat gekletst en daarna gingen we weer terug naar de stad. We moesten nog wat cadeautjes kopen voor Raymond en Joan die jarig waren en ook amani kwam heel blij naar ons toe om samen met ons mee te gaan. Rond 17.00 uur zijn Jasmijn en ik weer terug gegaan naar Longido waar we net voor het donker terug kwamen.
De verdere verhalen over de scholen staan op de blogs van SGE.

Arusha--
We zijn na 4 dagen longido doorgereist naar Arusha ons volgende project! Toen we aankwamen bij kantoor zijn we eerst gaan plassen in arusha hotel en toen ik terug kwam zag ik alex weer. Ik rende naar hem toe en besprong hem, want wat heb ik mijn kleine broertje gemist haha! Eerst hadden we vrije tijd in de stad en we gingen met een aantal meiden, hoe kan het ook anders, sorry mama, naar Viavia! Zai zag me al van ver aankwamen en begon al naar me te schreeuwen, ooooh you are back!!! Karibu, mambo? Heel blij vloog ik haar in de armen, daarna kwam de eigenaar van Viavia en hij zag me en zei precies hetzelfde als Zai, You are back, karibu! Maar hij voegde hier aan toe, Do you girls want Lasagne? Het was grappig want ze gingen het speciaal voor ons maken, super natuurlijk! Even later kwamen Immanuel en Amani ook bij onze groep erbij zitten. Het was weer tijd om terug te gaan naar de bus want we vertrokken naar Precious blood. Immanuel ging met ons mee.

Toen we na een warm welkom bij de school aankwamen was het tijd om onze tenten op te zetten... NOT! We mogen in de oude domitories van de meiden slapen, dat betekend dus in een BED! Nu ben ik weer de gelukkige die in een bed slaapt die kraakt als de ...... als je hem aanraakt dan wordt heel Arusha wakker! Tijdens dit alles ontstond er gedoe tussen de groep en de begeleiding en na een hevige evaluatie werd besloten dat Immanuel vanaf morgen bij onze groep erbij mag komen! Wie is hier nu heel blij? :D

Dagen zijn al verstreken, toen we opeens kregen te horen dat we misschien niet konden bouwen aan het hekwerk in Huruma, want de buurt heeft zich ertegen op geworpen. Na een kleine zitting, van de rechtbank, huruma en de buurtbewoners kwam eruit dat er nu een proces is aangespannen, want de buurt zegt dat het hek op hun stuk grond staat terwijl Huruma gewoon de papieren heeft. Toen Derick en Hans gingen kijken bleek dat ze het hele hekwerk hadden gesloopt. Met meer als 300 man hebben ze alles in 25 minuten afgebroken en kapot gemaakt, we waren verslagen. De volgende morgen ging ik samen met Kelly kijken en alles leek veilig, maar we kunnen hier niet werken waardoor het programma is omgegooid. SGE heeft 2000 euro vrijgesteld om toch nog iets te kunnen betekenen, dit gebruiken we voor herinrichting van het weeshuis. De buurtbewoners blijven ondertussen dreigen met alles in de fik te steken. Ze blijven doorgaan maar er is geen gevaar.

Voor meer verhalen:
www.globalexploration.nl --> alumni Tanzania