Bestemming onbekend

Hee lieve allemaal,

Mambo? Fresh! Nog nooit had ik gehoord dat men fresh zei, maar aan de kust zegt iedereen dat..
Nougoed, alles is dus fresh hier!
Die paar daagjes weg werden uiteindelijk een week, heel vervelend natuurlijk! Laten we dus maar bij het begin beginnen.

Vorige week vrijdag vertrokken Hans, Mimi, Grace (de dochter van Simon), Imma en ik naar Tanga. A long drive! Tanga ligt op ongeveer 500 km van Arusha, we gingen met Hans zijn auto en dat is nu niet echt bepaald een auto voor lange ritten, niet als je met zijn 3en op de achterbank zit, maargoed. We reden via moshi, waar ik geen kilimanjaro heb gezien helaas :(, richting de usambara mountains richting de kust. Onderweg werden we aangehouden door de politie, we waren gelaserd, en wel 4 km te hard.. 4 km te hard betekend echter
30,000 tsh boete! Belachelijk. Hans moest zijn adres opgeven, en dat was het adres van de politie in monduli, we moesten ons even inhouden met lachen maar toen we weg reden, lagen we allemaal dubbel. Onderweg stopte we bij een wegrestaurant genaamd liverpool, het eten was al voorgemaakt en zat in een plastic bakje met folie erover heen, het zag er niet echt smakkelijk uit en dat was het niet ook niet, maargoed we aten uit de gedachte dat het nog uren kon duren voor we weer wat kregen.. Achteraf gezien totaal niet verstandig!
Als klein kind werd me een beeld geschetst van afrika wat tot nu toe nog niet echt overeen was gekomen met de werkelijkheid, maar dat veranderde snel. Het beeld dat ik had waren groen en bomen langs de weg en bij de huizen, het zand dat oranje/bruin/roodachtig is gekleurd en de huizen hebben ook die kleur doordat ze gemaakt zijn van het zand. De vrouwen dragen kanga's en kinderen zitten onder een boom te leren of te spelen met speelgoed wat ze zelf hebben gemaakt. Onderweg naar Tanga, zo'n 50 km voor Tanga was dat beeld er plotseling. Precies zoals ik me afrika voorstelde, wat gaaf!
Rond 18.00 uur kwamen we aan in Tanga, finally! Nu nog opzoek naar accommodatie. Na wat rond te hebben gelopen hadden we wat gevonden, gelukkig!
Savonds hadden we samen dinner met de rest. Na het avondeten doken imma en ik nog even een barretje in waar de ondertussen wel zo bekende konyagi weer tevoorschijn kwam. Rond middernacht gingen we slapen, ofja een poging tot, wat een vreselijke nacht! We hadden allebei een voedselvergiftiging opgelopen in liverpool, dus de meeste tijd brachten we door op de badkamer, pff.
De volgende ochtend, eerst snel douchen, ofja ook dat was weer een poging tot, het was nog minder dan een pisstraaltje water wat uit de kraan kwam dus dat was ook niet echt ideaal.
De meiden waren naar school voor toetsen te maken en een intake gesprek terwijl hans imma en ik gingen ontbijten in de stad. Tanga staat bekend om de kokosnoten, dus dat ontbrak ook niet bij het ontbijt. We reden na het ontbijt rond door Tanga om de stad te zien en wat me opviel waren de vele fietsen die door de stad reden, en hoe rustig en relaxed het hier was. Arusha is een hele andere wereld! De vibe in tanga vind ik heerlijk! We besloten om te gaan kijken voor een andere accommodatie, een accommodatie aan zee! We moesten nog uitchecken bij het andere hotel en doordat we 2 uur te laat uitcheckte zouden ze gewoon een nacht in rekening brengen. Imma besloot dus om naar de kamer te gaan, spullen te pakken en gewoon weg te lopen zonder de sleutel af te leveren of niks, uiteindelijk werkte het en hebben we niet nog een nacht hoeven te betalen. De nieuwe accommodatie was heel erg verouderd, maar er kwam gelukkig water uit de douche, een fatsoendelijke straal. We hebben geluncht aan het strand, garnalen :) Ik zit nu lekker aan de kust dus dat betekend heerlijke garnalen eten! Na de lunch liepen we rond over het strand en deden we wat drankjes, helaas we voelde ons nog steeds ziek, dus het was constant rennen!
Na een tijdje kwamen indiers bij ons zitten die hans kon, aardige mensen hoor! Wel rare logica af en toe, zo zei een van hun, dit is al mijn 9de fles bier vandaag, ( het was nog geen 15.00 uur) maar door het warme weer verlies je de alcohol snel, nu heb ik het juist andersom geleerd, maargoed.
Na wat drankjes haalde we de meiden op van school en gingen we een drankje doen in een andere bar, de meiden wisten niet dat we van accommodatie waren geswitched en waren erg verrast.
We hebben ons verzorgd, even lekker gerelaxt en daarna aan het strand gezeten. Het savonds nog een keer samen gegeten met de meiden en Hans en vroeg naar bed, morgen wordt een lange dag.
We stonden op om 6.00 uur om de zonsopgang te kijken, heerlijk! Daarna, snel verzorgen, spullen pakken, ontbijten en richting muheza. In muheza zullen Imma en ik de bus pakken naar Pangani. Van muheza naar Pangani is iets meer als 40 km, maar we doen er bijna 2,5 uur over. We zaten in een gamele bus, die in elk klein dorpje stopte, we reden over landwegen dus er was ook geen snelheid. Nouja het was in ieder geval een goed moment om wat slaap in te halen. Rond 13.00 uur kwamen we aan in pangani, waar we de ferry pakte om de rivier over te steken. Allemaal geen probleem, maar toen moesten we nog in ushongo zien te komen.. Imma was ervan overtuigd dat er wel een daladala naar ushongo gaat, maar helaas. Het enige vervoersmiddel wat we konden nemen was de piki piki, toyo toyo of boda boda (overal hebben die dingen een andere naam) Dat is een motor. We vonden dat allebei niet zo'n goed plan dus we overlegde met wat jongens van de daladala naar een ander dorp. Ze zeiden ons dat we met hun mee konden gaan in de daladala naar een ander dorp en misschien vanuit daar iets konden regelen, oke prima dachten we.
Helaas, halverwege werden we gedropt, hier kunnen jullie de piki piki naar ushongo pakken. Uiteindelijk hadden we dus niks opgelost alleen maar het probleem verschoven.. Nougoed we moesten er echt aan geloven, op naar ushongo op de piki piki. Het was een rit van 20 minuutjes over zandwegetjes, en eigenlijk was het heerlijk, beter dan die muffe bus!
We kwamen aan in drifters lodge waar we gaan verblijven en liepen rond om de verschillende accommodaties te zien, we besloten om voor de banda te gaan. Dat is een rieten huisje op het strand met uitzicht op de zee, waar alleen een bed en klamboe in is. We moesten gebruik maken van de openbare douche en toilet, dat zag er allemaal prima uit, dus we besloten dat te doen. Later kwam ik er echter achter dat de toilet niet opslot kon en de douche niet eens een deur had, haha!
We hadden heerlijk geluncht en aan het strand gezeten en relaxt in de hangmat. Savonds hadden we nog een filmpje gekeken en voor de rest was het een relaxt maar rustig dagje!
De volgende dag was een heerlijk strand dagje, nu lijkt het net alsof we echt helemaal niks gedaan hebben, maar we hadden gewoon geen plannen gemaakt, op reis zonder bestemming, zonder planning, heerlijk! We zijn ushongo beach afgelopen om de verschillende accommodaties te zien en hebben in emayani heerlijke pina colada gedronken en geskypt met thuis. Was wel weer verbrand, geen idee hoe ik dat altijd toch doe. We hebben trouwens ook een vriendinnetje gemaakt namelijk een hond van drifters, echt een schatje, ze bleef maar bij ons! Toen ik geskypt had met mam, kwam een nederlandse man naar ons toe, we konden morgen met hun mee naar zanzibar, maar de prijs, was belachelijk duur! Nou nee bedankt! Tijdens zonsondergang liepen we weer terug richting drifters en zaten we te overleggen met de mensen daar hoe we in zanzibar komen, toen nog even met de kleine kitten gespeeld die ons ook erg leuk vond, nog even met robert gebeld en daarna lekker gegeten!
Na het eten ging ik naar bed en Imma ging nog even bekijken hoe we in Zanzibar kwamen, vanuit ushongo was te duur, vanuit kipumbwe en pangani gingen geen boten doordat de oceaan te ruw was tja... wat nu? Betekend dit terug naar Arusha?
Ik kon niet slapen doordat we niet wisten wat nu de planning was, we besloten met de rest te gaan praten maar helaas leverde dat niet veel op. Opeens kwamen we op het idee om morgenvroeg om 6.00 uur met de pikipiki naar Pangani te gaan, de rivier over te steken met de ferry naar de bushalte te gaan en dan... de bus naar Dar Es Salaam te pakken. Dan kwamen we met geluk om 15.00 uur aan en dan moesten we snel de pikipiki naar de haven pakken want om 15.30 vertrok de laatste boot richting zanzibar... Klinkt krap maar was haalbaar volgens Immanuel. Prima dacht ik, laten we dat doen!! Zo gezegd zo gedaan, rond 7.00 uur zaten we in de bus naar Dar Es Salaam, wat een geluk! Helaas, rond 12.00 uur kregen we pech, klapband. Het duurde een uur om de band te vervangen, één heel uur!! Dat betekende dat we de laatste boot zouden missen.. Imma sprak met de jongens van de bus onderneming en vertelde ze dat we haast hadden. Terug in de bus en om 13.15 konden we weer vertrekken werd het gas dan ook flink opgevoerd! We reden hard, keihard! en het was haalbaar, helaas stond er wel overal politie langs de weg dus dan moesten we weer afremmen! We leken geluk te hebben we konden de boot nog halen :) Maar om de een of andere reden hebben wij nooit geluk!! 50 km voor Dar stonden we weer stil, weer een klapband! We gaven het op maar toen kwam een van de jongens van de busondernemening naar ons toe en vertelde ons dat we over konden stappen op een andere bus, dan hadden we nog de kans het te kunnen halen! Top!! De jongen heeft ik denk wel 8 keer zijn excuses aangeboden, maar daar kon hij natuurlijk ook niks aan doen! We stapte over op de andere bus en als die een beetje tempo zou maken zouden we het kunnen halen... Helaas, deze bus was te langzaam! Om een lang verhaal kort te maken we kwamen aan in Dar om 17.00uur veel te laat dus! We gingen naar de haven om tickets te regelen voor de boot van morgenvroeg half 7. Het kantoor sloot om 18.00 uur dus we moesten snel zijn, maar als eerste moesten we geld pinnen, en hoe moeilijk kan dat nu zijn in een grote stad als Dar? Not that easy, alle ATM's werkte tegen, de ene gaf een fout melding aan, de ander deed helemaal niks... pff! Uiteindelijk besloten we om toch maar weer Exim bank te proberen, dat is die automaat die me altijd rijker inschat dan dat ik werkelijk ben en me dan ipv 90,000 tshilling, 200,000 tshilling geeft! Maargoed we moesten ergens geld vandaan halen dus let's try it. Weer ging het mis, was niet zo'n verrassing maargoed. Terug naar de haven het was ondertussen al 18.30. We hadden onze spullen daar achter gelaten, en toen we daar aankwamen waren de medewerkers en onze spullen weg! Fijn, ik zei nog zo tegen imma, je vertrouwd de mensen te snel. Toen werd Immanuel opeens naar een ander kantoor gestuurd en moest ik blijven wachten. Na een kwartier kwam hij terug ik moest meekomen, hij had de tickets geboekt, onze spullen waren er nog en ik betaalde voor mijn bootticket de Tanzaniaanse prijs ipv de toeristen prijs omdat ik een residence permit heb, ideaal!
Snel een hotelletje gezocht, een wel te verstaan 1 ster hotel! Nou aan de service hadden ze dat in ieder geval niet verdiend! Mensen zijn zo ongelofelijk lui af en toe. Zo gingen we ergens eten, duurde het een kwartier voordt iemand ons kwam helpen, toen bestelde ik pilau, nee dat hebben we niet, we hebben alleen rijst. Maar pilau is toch rijst? Ja maar alleen wali op de kaart... oke dan ga ik voor de rijst met kip, nee kip hebben we ook niet meer.. Oke, wat hebben jullie wel? Wali lost zei ze. Ja weetje wat we gaan wel ergens anders eten! Jeetje, sommige mensen zijn echt te lui om geld te verdienen!
Uiteindelijk hebben we ergens midden op straat, en dat is dan ook letterlijk midden op straat gegeten, sugarcan juice gedronken, dat moet je gewoon proberen als je hier bent en drugsverslaafde weggewuifd. Hier in Dar herken je een drugsverslaafde zo, ze lopen met grote zakken en zoeken naar plastice flessen, als ze zo'n zak dan vol hebben brengen ze het naar de recylcing, krijgen ze geld, kopen ze drugs. Het zijn harde werkers, houden de stad schoon en ze zijn helemaal niet lastig ofzo, gelukkig!
Nougoed genoeg over dar, het was snik heet we gingen een poging doen om te gaan slapen.
De volgende ochtend, men de wekker gaat te vroeg! Het was bloedje benauwd en ik wilde douchen.. Nu weten we ondertussen al dat we al wat geluk hebben gehad met de douches, maar dit was een een ster hotel, dat moet toch wel een beetje fatsoendelijk zijn. Ja halleluja, weer een pisstraal, en misschien nog wel minder! Ik voelde me vies door de warmte en ik werd ook nog niet schoon, wat een gedoe. Nouja omkleden, op naar de taxi, op naar de haven en de boot op. We wilden op het dek zitten, kunnen we wel aan dachten we zo. We zijn allebei nog nooit zeeziek geweest, dus easy! Mistaken again, de oceaan was wild, ik werd misselijk, mijn topje vloog omhoog van de wind, dus heeeeel snel naar binnen! De rest van de anderhalf uur maar nog even geslapen en toen kwamen we aan in Zanzibar, finally.
Als eerste gingen we opzoek naar een accommodatie, na wat rond gelopen te hebben door stonetown met een gids, bracht hij ons naar een goede accommodatie. Jeetje hoe vinden we ooit de weg weer terug? Stonetown bestaat uit duizende kleine nauwe straatjes verdwalen is dus easy! We hadden bij onze gids meteen een excursie geboekt, morgen gaan we met dolfijnen zwemmen!!! Super vet dacht ik toch zo. Nu was het tijd om te gaan ontbijten, we gingen een restaurantje in waar het eten totaal anders is dan in arusha of Tanga. We aten coconutbread, cake en iets met bananen en natuurlijk dronken we daar een lekker vers mango sapje bij. Na het ontbijt gingen we stone town verkennen. We gingen naar de voormalige slavenmarkt waar we een rondleiding kregen, erg indrukwekkend. Hier staat nu ook een kerk (onthoud die kerk even die komt later nog terug in een uitspraak;)) en in die kerk hangt een kruis, niet erg verrassend natuurlijk maar dat kruis is gemaakt van de boom die geplant is op de plaats waar ze dr livingstone's hart hebben begraven. Daarna zijn we naar de lokale markt gegaan, gelukkig een andere markt dan in Arusha. Zanzibar staat bekend om de vele specerijen dus dat is dan een leuk souvenirtje om mee naar huis te nemen voor mama Kitundu. We stonden bij een kraampje te kletsen met een marktjongen over de verschillende kruiden en specerijen toen hij ons wel iets heel aparts aanbood. Hij vroeg ons wat de relatie was tussen Imma en mij, en uit bescherming zeggen we altijd getrouwd te zijn voor ik dalijk nog wordt verkocht voor ezels of koeien! Dus ook nu weer gaven we als antwoord, we are married. De jongen snapte niet waarom ik dan in Arusha woonde en imma in Dar, maargoed dat maakt even niet uit in dit verhaal natuurlijk ;) Een huwelijk was volgens die jongen niet meer zo spannend dus hij had kruiden waarmee de vrouw in een bepaalde mood kwam waarin ze het langer uithield in bed en de man kon geven wat hij wilde.. Erg apart, maar wij hebben dat natuurlijk helemaal niet nodig hahaha! De jongen bleef er maar op doorgaan dat het echt een boost voor je marriage zou zijn nougoed het zal allemaal wel, we veranderde maar snel van onderwerp want echt geloofwaardig was ons verhaal ondertussen ook al niet meer. Toen we afrekende met de jongen vroeg hij aan ons, how do you think my english is? En eigenlijk was zijn engels erg goed. Hij vertelde ons daarop nooit naar school te zijn gegaan en zich het engels zelf te hebben geleerd, well he did a good job!
We gingen verder en liepen nog wat rond over de markt, daar kon ik dan eindelijk mijn verse kokosnootmelk drinken. We namen nog 2 kokosnoten mee zodat we die later konden drinken, heerlijk! We liepen daarna rond door Stone town zelf en kochten een kanga voor op de boot morgen, erg handig leek me dat toen.. Het savonds gingen we uiteten bij de haven. Er is een groot plein waar elke avond verschillende vissers staan met heel veel verschillende soorten vis die ze dan barbecquen. Zo hebben we gegeten, garnalen(natuurlijk!), krab, baby haai, octopus en tonijn, en als drankje de welbekende sugarcan juice from zanzibar. Toen onderstond er opeens een gevecht tussen 2 salesman, ze waren aan het vechten voor klanten letterlijk. Na het eten gingen we terug naar de guesthouse en daar keken we nog een film, ofja een poging tot want we waren doodop!
De volgende ochtend, vroeg opstaan, ontbijten en om 8.00 uur zouden ze ons op komen halen voor de excursie. Toen kwamen idd 2 mannen het terras opgelopen en die riepen hele tijd 109, 109. Na een aantal minuten snapte we dat ze ons aan het zoeken waren want wij sliepen in kamer 109.We gingen met ze mee, reden richting de haven, stapte daar over naar een ander busje en moesten nog even wachten op 2 engelse. Toen we dan eindelijk compleet waren konden we richting het zuiden gaan. De engelse man was ziek dus hing de hele tijd met zijn hoofd buiten het raam, leek me niet echt verstandig dat die dalijk op een boot ging maargoed. Dan waren er nog 4 scandinaviers, 1 meid en 3 jongens. Een van die jongens had een tatoeage, Always with me is the face of adventure. Vond ik wel een mooie en toepasselijke tekst om even met jullie te delen aangezien ik zelf mijn grenzen helemaal uit het oog verlies hier. Dont worry ik heb nog wel zo mijn grenzen, maar ik maak ook veel mee en dat vind ik wel super stoer!
Aangekomen in het zuiden moesten we onze flippers, snorkel en duikbrillen pakken en richting de boot lopen. Wow wat was het hier ongelofelijk mooi, precies zoals ik me zanzibar voorstelde! We gingen de boot op, de oceaan was nog steeds hartstikke ruw en we gingen dan ook te keer in dat kleine houten bootje. Na wat gecrost te hebben over de oceaan want we vonden geen dolfijnen, maar steeds belde weer iemand ik heb ze gespot kom hierheen, hup daar gingen we weer. Kwamen we er aan was er niks. Mochten we gaan snorkelen. Onze gids had ons echter verteld dat het er niet heel spectaculair was en omdat we later die middag nog naar het noorden zouden gaan waar het snorkelen wel mooi is bleven we in de boot. Opeens werd de schipper weer gebeld, kom nu hier en hier naartoe we hebben ze gevonden. Iedereen die wel was gaan snorkelen moest terug de boot in en we gingen meteen met vol gaas er naar toe. Uiteindelijk duurde het een dikke 2 uur voor we de eerste dolfijnen hadden gespot. We zagen ze idd, en wat was dat ontzettend gaaf en mooi! We konden erbij in het water springen maar voordat je in het water was waren die dolfijnen weer weg dus ik besloot op de boot te blijven en te genieten! Ik zal proberen een filmpje of fotos te uploaden! Na 20 minuten met de dolfijnen op zee gezeten te hebben gingen we terug. Het was tijd voor de lunch. Na de lunch werden we terug gebracht naar Stone town. Het was ondertussen al 16.00 uur en voor we aankwamen in het noorden zou het 17.30 zijn en $70 dollar lichter, niet echt een goed plan dus. Toen we terug waren in stone town gingen we ergens een drankje doen. Een drankje doen in stone town is nog een hele klus, bier en andere alcoholische drankjes verkopen ze nergens! 95% van de bevolking is moslim en dat was dus duidelijk. We hadden een italiaans restaurantje gevonden waar Immanuel zijn biertje kon drinken en ik mijn lekker vers sapje. Toen we afrekende vroeg Immanuel aan de vrouw waar we bier konden kopen. Ze vertelde ons dat het moeilijk was maar we moesten het eens proberen bij de kerk. Bij de kerk? Immanuel vroeg daar heel serieus op, verkopen ze bier in de kerk? We lagen allemaal even dubbel van het lachen, wat een stomme opmerking, maar hij bleef het serieus volhouden. De vrouw kon mij niet meer fatsoenlijk aankijken of ze barste in lachen uit. Nadat we via de kerk, waar dus geen bier te koop was, terug liepen naar de haven om ons ticket voor de boot van morgenvroeg op te halen. Daarna even lekker rusten bij de guesthouse. Het savonds aten we heerlijke pizza en keken we nog een film.
De volgende ochtend weer vroeg opstaan, te vroeg!!! We pakte onze spullen, ik nam heel snel een douche en immanuel deed dat uitgebreider waardoor we nog maar 20 minuten hadden om de boot te halen. Dat was te doen want je loopt vanuit de lodge 10 minuten naar de haven, maarja dan moet je wel in een keer goed lopen. Laten we nu altijd pech hebben, dat was misschien al duidelijk, hadden we ook nu weer pech. We liepen bijna een kwartier rond, verdwaald toen we uitkwamen bij een taxi stand, we hadden nog 7 minuten om de boot te halen dus dat werd racen. Gelukkig hadden we dankzij de taxi de boot gehaald en kwamen we na dik 2 uur aan in Dar. In de boot draaide ze by the way the film apocalypto (geen titanic gelukkig, die wordt namelijk ook vaker gedraait) en in de bus van Pangani naar Dar hadden we ook al apocalypto, misschien geen toeval?
Na een dik uur in de daladala kwamen we aan op het busstation waar we nog de laatste bus naar Arusha konden pakken die om 11.00 uur vertrok. Om 21.45 uur kwamen we aan in Arusha, wat een lange rit! Taxi naar huis gepakt, voor 10,000 tshilling naar kisongo rijden, de taxichauffeur wist duidelijk niet waar kisongo lag. Dit was een spotgoedkoop dealtje, dus we pakte de taxi! Toen we eenmaal in de taxi zaten verklaarde het meteen waarom het zo goedkoop was, de tank was leeg en dat ding kwam nauwelijks vooruit. Hij ging even tanken, gooide er maar 2,5 liter in, maar we zijn veilig thuis gekomen om 22.30. Eindelijk kon ik mijn benen strekken en comfortabel slapen, dat was in de bus namelijk totaal niet van toepassing.

Nog wat leuke nieuwtjes,

Gister is mijn pakketje aangekomen uit NL van pap en mam, super leuk en bedankt voor alle t lekkers en de cadeautjes. Jan en Marie louise bedankt voor het boek, ben er al in begonnen!
De man van de douane moest het pakketje natuurlijk openmaken, datums checken van het eten zodat we niet zouden sterven en het erna op hem konden verantwoorden. Nou denk ik ook niet dat mijn ouders iets in die doos doen waardoor ik sterf maargoed.. De man wilde bijna 100,000 tshilling als invoerrechten en voor de voedsel autoriteiten, maar dat vond ik idioot! Uiteindelijk hoefde we nog maar 70,000 te betalen, toen we hem het geld gaven gaf hij me 40,000 terug. Voor 15 euro mocht ik dan mijn pakketje meenemen. Ik moest wel even mijn telefoon nummer achterlaten. Mijn telefoonnummer vroeg ik geshockeerd? Waarom dat? Immanuel wilde weggaan dus besloot hem mijn nummer te geven. Tijdens de lunch werd ik gebeld, of hij me vanavond mocht smsen.. uhm ja hoor maar waarom? Ja dat zag ik vanavond wel. Hij vroeg ook of ik getrouwd was, ja zei ik daarop, die jongen waar ik mee was is mijn man, haha! Lastige mensen af en toe hier hoor! Nou het savonds heeft hij me gesmst of ik met hem wilde gaan uiteten. Ik vond dat maar een beetje apart dus immanuel besloot hem te smsen met de vraag of hij ons huwelijk probeerde kapot te maken? Ohnee dat was totaal niet de bedoeling smste hij terug, en nu is het stil rondom hem! Gelukkig!

De kaart van Petra en Rene is ook binnen, dankjulliewel super lief en ook wat je erop hebt geschreven pe!

De huishoudster is ook verleden tijd, die is weggelopen, hahaha!

Donderdag gaan Imma en ik naar Longido waar we de diploma uitreiking mee zullen maken van onze lieve zesde klassers, heel veel zin daarin:)

We hebben een nieuw project voor alumni, hoe en wat dat houden nog even geheim, maar we gaan hard werken!

Mijn nederlandse zinnen worden er niet beter op, sorry daarvoor!

En nog maar 66 dagen en dan kom ik weer naar huis! Mijn waarbenjij zegt nog 68 dagen maar dat is omdat de datum van thuiskomst hier 9 april is en ik 7 april thuis kom. Wat vliegt de tijd, ik wil helemaal niet naar huis!!
Marjo en Servie, voor jullie is het natuurlijk fijn dat de tijd vliegt, dan zijn jullie weer snel in Kenia. Net zoals Nadine en Patricia die eind mei naar Tanzania komen!!

Nou dit was weer genoeg voor nu denk ik toch zo! Ik zal proberen wat fotos te uploaden, en het filmpje van de dolfijnen en anders link ik het er bij de volgende blog bij!

Heel veel liefs!