En toen zaten we bijna op het politiebureau...

Hee lieve allemaal,

De berichtjes hier op de waarbenjij verschijnen toch wat sneller achter elkaar dan dat ik zou denken, komt waarschijnlijk omdat ik toch wat meer meemaak dan alleen maar wat op kantoor zitten... Zo zaten Kimberly, Imma en ik bijna op het politiebureau.. Voordat jullie schrikmomenten krijgen ik zal bij het begin beginnen.
De politie in Arusha wordt steeds wat corrupter en strenger, zo worden auto's gestopt om te kijken of je de sticker voor de blusdeken op de ruit hebt plakken, maar ze checken dan niet of je de blusdeken ook echt wel hebt.. Heb je geen sticker maar wel een blusdeken moet je betalen.. Gister hadden we om 10 uur afgesproken met kimberly, maar om half 11 was ze er nog niet dus besloten we maar eens te gaan bellen. Eriq had een auto ongeluk gehad, niks ernstigs, maar de auto moest naar de garage en Kimberly moest hem oppikken. Daarna zijn we even naar huis gereden zodat Eriq de andere auto kon pakken en wij verder konden gaan met Kimberly's auto. We gingen dan eindelijk naar Dinka kids het project van Kimberly en Eriq waar ik jullie over heb verteld in mn vorige blog. Het project ligt heel erg ver van de stad af, maar ze hebben het zich heel slim bekeken. Het stuk grond wat ze hebben gekocht is nu nog redelijk geodkoop doordat het zover weg ligt, maar in de toekomst willen ze hier een hele wijk neer gaan zetten, met villa's, supermarkten, alle winkels en voorzieningen die je nodig hebt en zelfs extra, zoals een bioscoop.Dat betekend dus dat hier vooral rijke en welvarende mensen op af komen en het idee van 60% betalende leerlingen en 40% niet betalende leerlingen op de Dinka school goed doordacht is. Ze beginnen met een 'klein' groepje van 300 kinderen. Jongens en meisjes, 60% betalende leerlingen dus en 40% uit sloppenwijken die gratis verblijven. Het is een boardingsschool dus dat betekend dat de kinderen bijv 3 maanden op school blijven en dan 1 maand naar huis gaan. Het project ziet er heel mooi uit, het eerste klasgebouw is al af en het 2de zijn ze al erg ver mee. Toen we terug richting de stad reden werden we aangehouden door de politie, normaal kun je gewoon doorrijden en zwaai je even leuk vertelde Kimberly maar doordat de politie midden op de weg stond ging dat niet. Ze hielden ons aan en begonnen te vertellen dat Kimberly een boete kreeg omdat ze haar gordel niet droeg.. Toen deed ik snel mn gordel om, ze hadden namelijk nog niet gezien dat ik hem niet droeg. Ze vroegen om Kimberly's rijbewijs maar dat had ze niet bij zich, daarvoor wilde ze haar nog een boete geven maar ze zei, ik ben zwanger dan vergeet ik dat soort dingen. De politie vroeg 60.000 Tshilling (30 euro) voor het niet dragen van een gordel, maar omdat niemand, echt niemand hier een gordel draagt en ze voor de rest niemand aanhielden weigerde Kimberly te betalen, ze hielden ons gewoon aan omdat we blank waren. Toen ze aan Imma vroegen of wij een gordel droegen zei Imma tuurlijk droegen ze een gordel. Toen hij dat had gezecht, brak de hel echt los, de politie begon te schreeuwen en er ontstond een heftige woordewisseling in het Kiswahili. De politie dreigde ons meteen mee te nemen naar het politie bureau, om dat tegen te houden belde Kimberly Eriq op, maar, het mocht vandaag eens niet meezitten, ook de auto waar hij verder mee was gegaan vanochtend was kapot gegaan.. Hij zei dat hij een taxi pakte en er meteen aankwam. De politie, verloor even haar Pole Pole mentaliteit en wilde ons NU meenemen naar het bureau, niet later. Maar Eriq sprak via de telefoon met een agent en de agent liet ons aan de kant van de weg staan.. Toen Eriq dan eindelijk kwam en Kimberly uitlegde wat het probleem was, zei hij lachend, je zult toch gewoon moeten betalen, je had ook gewoon door moeten rijden. Na een lange discussie betaalde Eriq uiteindelijk 50.000 Tsh (25euro) en mochten we gaan.. De rest van de middag hebben we doorgebracht op kantoor, we zouden eigenlijk nog met Kimberly naar Huruma gaan, maar doordat er nog maar 1 auto beschikbaar was ging dat niet door. Alex is ook weer helemaal beter, dus daar hoeven jullie je geen zorgen over te maken. Hij vind de nederlanders wel echt super aardig, omdat jullie altijd naar hem vragen! Sommige van jullie hebben mijn blog misschien ook bijgehouden afgelopen zomer en gelezen dat we in het weeshuis moesten koken en toen een zak kregen waar een hele koe in zat die geslacht was, met de darmen bovenop.. Dacht ik dat dat het ergste was wat me kon gebeuren qua eten, heb ik me toch wel eventjes vergist hoor! Gisteravond aten we namelijk thuis en mimi had voor mij chappati's (pannenkoeken) gemaakt want de rest at ugali, super lief natuurlijk van haar. Daar zaten nog wat groentes bij en vlees in saus. Het zag er allemaal lekker uit, maar toen ik die chappati zat te eten met het vlees zag ik tot mijn grote schrik dat er tussen de saus stukjes darmen zaten. Mn honger was spontaan verdwenen.... Ze vonden het gelukkig niet zo erg dat ik dat niet at.

Afgelopen dinsdag zijn we naar Huruma gegaan. Huruma is dat weeshuis wat net buiten de sloppenwijken ligt van Arusha naast een grote vuilnisbelt. Huruma zit echt heel diep in mn hart, de kindjes zijn echt schatten, stuk voor stuk. We gingen even langs om te kijken hoe het nu was met de projecten die we hebben gedaan afgelopen zomer. We zagen dat het basisschooltje af is, nog niet in gebruik en er zijn nog geen stoeltjes, maar het basisschooltje is af. De bomen die we geplant hebben staan er nog, en er zijn er zelfs nog meer bij gekomen, ze hebben een soort moestuin gemaakt, en het groeit al behoorlijk goed, het watersysteem wat we bedacht hebben dat werkt ook nog prima en het binnenhuis is verder opgefleurd met tekeningen en er is een nieuwe waterpomp aangelegd. De plannen voor volgend jaar zijn het hekwerk afmaken, maar dan gewoon met draden en niet als een muur, een buitenkeuken met opslag te maken, want de 2 bij 2 keuken is echt ongezond en in slechte staat, de waterpomp beveiligen, de baisschool opknappen en nog veel meer! De wachter, die altijd zat bij het hek, is afgelopen week gestorven, dus de beveiliging is nu niet meer zo scherp het is dus heel belangrijk om er een goed hekwerk neer te zetten. Ook voor de beesten, toen wij er waren liepen er minstens 50 varkens richting de vuilnisbelt via huruma, het snachts komen ze weer het terrein op om aan de bomen te eten, en dat is natuurlijk zonde! Genoeg te doen dus!

Nougoed, ik denk dat ik het hierbij maar even laat, want het is weer een heel verhaal..

Liefs,