Een paar hele verrassende dagen!

Hallo lieve lezers,

Allereerst dank jullie wel voor alle verjaardagsberichtjes en kerstwensen ook op facebook.
Wat een top tijd heb ik beleefd de afgelopen dagen, met als hoogtepunt mijn 18e verjaardag!
Het beloofd een lange blog te worden, want er zijn behoorlijk wat verrassingen geweest vooral gister..
Maar we beginnen bij kerst..

Afgelopen zaterdag (24ste) gingen alex en ik naar de markt om er eten te kopen voor het weeshuis. Ik heb niet heel veel verhalen gehoord over de markt, maar de verhalen die ik heb gehoord die waren niet heel erg goed, maargoed ik zou het nu zelf gaan beleven. Het was natuurlijk de dag voor kerst dus het was super druk, het zag er dan ook zwart van de mensen (sorry voor deze uitdrukking) en kleurrijk van alle groente, fruit en andere spulletjes die je er kon kopen. We kochten ons suf, voor 56 weeesjes inkopen doen is natuurlijk niet niks! Maar gelukkig hadden we een jongetje die ons hielp met onze tassen te dragen, blijkbaar heeeeel normaal hier! Het ging allemaal goed totdat we terug gingen om er fruit te gaan halen.. We stonden bij een dekentje met meloenen toen opeens een dronken man naar mij toekwam en tegen me begon te schreeuwen. Ik huifde hem weg met mijn hand en mijn beste swahili, maar dat wilde niet helpen. Alex was ook al de hele tijd bezig dat hij maar beter weg kon gaan en misschien was dat wel wat voor alle problemen zorgde. De man bleef maar schreeuwen en Alex werd er een beetje agressief van, dat is alex opzich al heel snel, maar ik schreeuwde naar alex dat hij kalm moest blijven. Toen de man Alex een klap verkocht was het helemaal mis... Alex wilde een meloen oppakken en die naar zijn hoofd gooien maar ik zei tegen alex, doe nou niet, je maakt het alleen maar erger!! Uiteindelijk sprongen wat jongens er tussen en hebben die lastige (dronken) vent weg gehaald. Wij hebben ons fruit gekocht en zijn ook maar snel weggegaan...
De markt was dus duidelijk een "een keer maar nooit meer" - ervaring.
Na de hele stad nog door geslenterd te hebben voor wat cadeaus, en jeetje mina wat was het warm! Gingen we lunchen. Na de lunch kwam Hans mij ophalen want we gingen naar Huruma.

We reden naar Huruma via unga limited, de sloppenwijk, het zag er allemaal zoveel beter uit dan in juli maar dat was gewoon gezichtsbedrog, want dat wat het er beter liet uitzien waren alle bomen die in bloei stonden en alles was groen. We reden de heuvel naar onder richting huruma en ik zag dat er een brand was op de vuilnisbelt, maar nog steeds liepen er kindjes rond. Elke keer is het hartverscheurend om te zien, en elke keer weer heb ik kippenvel van boven tot onder! We kwamen aan en ik liep rond door het eerste gebouwtje, natuurlijk liep ik even de keuken in, de keuken met wat verrassende herinneringen haha! Ik wilde naar buiten lopen, draaide me om stond Jackie, een meid waar we in de zomer veel tijd mee hebben doorgebracht opeens voor mijn neus. Ze keek me verrassend aan en begon te schreeuwen, wow it's you! I missed you so much, you are back I can't believe it! Ze begon bijna te huilen, ook ik merkte dat ik er een beetje emotioneel van werd, deze plaats zit zo diep! We liepen samen wat rond en ze bracht me naar Cherish, de baby waar zo'n emotioneel verhaal achter zit, de baby is zo gegroeid, ik herkende haar bijna niet terug! Wat een schatje, ze zag er echt goed uit. Ook nu hoorde ik opeens iemand schreeuwen, ik werd om de hals gevlogen van achter door Sama, de moeder van cherish, ook een meid waar we in de zomer veel tijd mee hebben doorgebracht. Samen liepen we rond en toen zag ik Rama. Rama is een jongen die ik in 2010 heb ontmoet, toen geen engels kon, en heel graag naar school wilde maar op dat moment nog niet mogelijk was. Hij herkende me nog en sprak me aan, hij sprak ondertussen al redelijk goed engels en hij ging naar school! Wat een mooi kerstcadeau om dit te horen! We kletste nog wat bij en toen was het tijd om te gaan nadat we het eten hadden afgegeven en wat oude kleren van mij.

We gingen vanuit huruma naar morombo, een weg die ik nog nooit gereden hebt, maar je kon zo goed zien hoe groot de vuilnisbelt is en het blijft groeien. In morombo gingen we natuurlijk weer vlees halen, het duurde een eeuwigheid maar na ik denk een dik half uur hadden we dan ons vlees.. Hans en ik reden door naar shoprite voor last minute shopping. Nou geloof me, ik heb nog nooit iemand zoveel alcohol zien kopen als dat wij gedaan hebben, en ik maar altijd zeggen dat landgraaf veel alcoholisten heeft!
Nougoed na een tijdje gingen we naar huis en hadden we een rustige heilige avond, niks speciaals.

Echter, eerste kerstdag had iets meer opschudding. Mimi en ik tutte ons helemaal op, nu hadden we tenminste een excuus en we maakte alles klaar voor de gasten. We kregen als begin een soep met allemaal ingewanden erin... Ik heb de aardappelen uit de soep gehaald, de soep opgegeten, dus geen ingewanden! En ik zat vol voor de rest van de dag! In principe zouden amani en ik lasagne gaan maken maar ander bezoek was al begonnen aan de pilau, dus we schuifde de lasagne maken vooruit voor het dinner, alleen zat iedereen na de pilau vol! Japhari (een andere kok) besloot echter nog salade te gaan maken, had hij beter niet kunnen doen want hij had al aardig wat biertjes en konyagi op. Het was waarschijnlijk gewoon gedoemd te mislukken want hij sneed zichzelf lelijk in zijn vinger, een bloedspektakel, echt erg, maar niemand die iets deed. Logisch eigenlijk, iedereen had al behoorlijk wat op. Ik besloot de wond alsnog te gaan verzorgen, wat een ellende! Na heel veel gestribbel hebben amani en ik hem stil gekregen en zijn wond kunnen verzorgen. Niet veel later vroeg hij alweer om konyagi, tuurlijk Japhari! Ik gaf hem water en hij geloofde dat het konyagi was, dit verhaal komt sommige misschien heel bekend voor in NL haha!
Aan het einde van de dag heb ik weer zijn wond verschoont en kon hij naar huis :)

Tweede kerstdag zouden we doorbrengen in Huruma maar helaas, het werd een dagje kleren wassen kamer opruimen etc etc.. Hans was naar een begravenis 300 km verderop en de auto van mam was kapot, vandaar dat we niet konden gaan. Ik voelde me ook niet lekker dus ik ging al om 19.30 slapen!

En dan nu mijn verjaardag. Ik stond een beetje optijd op om me te verzorgen en natuurlijk mijn kaart open te maken vanuit NL :) Thanks lieve Danique en Kyara! En we zouden met mam naar de stad gaan, maar ze moest nog vanalles thuis doen dus besloten mimi en ik met de dala dala te gaan, prima! We zouden de dag doorbrengen in viavia, een gezellig cafe met heerlijk eten, heerlijke drankjes en een geweldige sfeer. Toen we aan kwamen in de stad wat kaarsen hadden gekocht voor op de cake die ik kreeg van amani gingen we door naar kantoor. Amani wachte me al op en samen gingen we de cake ophalen. Beatrice en de hele familie waren ook al op kantoor om samen te gaan lunchen in viavia. Toen ik vertrok met hun belde amani me op met de mededeling dat viavia vakantie had en gesloten was. Neeee dit meen je niet! Nougoed, eerst zien dan geloven. We gingen dus naar viavia, via nairobi moshi road, via njiro, ppf.. en ik bleef maar vertellen dat we helemaal verkeerd zaten, via via ligt namelijk op nog geen 200 meter van kantoor af! Nee nee we weten wel hoe we er komen, werd me verteld. Ze werden een beetje nerveus van mij omdat ik maar bleef vertellen dat we verkeerd reden toen zeiden ze dat ik me stil moest houden en moest kijken, we kwamen er wel. Toen we in ppf aankwamen, een kwartier van de viavia vandaan besloten ze toch maar om de weg te gaan vragen. Tuurlijk, luister vooral niet naar mij, haha!
Uiteindelijk reden we terug en viavia bleek echt gesloten te zijn! Wat een baalmoment!
Terug naar kantoor om met amani te overleggen wat we moesten gaan doen aangezien hij de master of celebration was. We besloten naar equator hotel te gaan, het zag er wel oke uit, maar niet heel erg gezellig ofzo. Toen zei ik, laten we naar Arusha hotel gaan, daar hebben ze een super mooie tuin met zwembad, daar mogen we wel naartoe. Na wat gediscusieer met de madam mochten we ons feest dan houden in de tuin, niet echt een mooi uitzicht, maargoed. We gingen terug naar kantoor om te overleggen en dan zagen we wel verder. Terug op kantoor besloten we voor Equator te gaan omdat ze goedkoper zijn en je er luidruchtiger mag zijn, vooral handig voor alex! Terug naar equator dan maar. Eenmaal aangekomen moesten we bij de receptie gaan overleggen, no charges zeiden ze ons van te voren, maar bij de receptie wilde ze dat we hun een bedrag van 750,000 Tsh (300-400 euro!!!!) betaalde om alleen te zitten, zonder drankjes niks! Ik dacht dat ik neerviel! Toen ik zei dat we maar beter weg konden gaan hier kwam de baas erbij, oke we kregen korting, 100 dollar en de hele dag thee en koffie! Ik kon het niet helpen maar ik lachte die man keihard uit! Wat een gezeik.. Terug maar weer naar kantoor, tja zo kon ik mijn verjaardag ook de hele dag vieren natuurlijk!
Uiteindelijk besloten beatrice en ik terug te gaan naar Arusha hotel en daar nog eens te gaan overleggen, we kregen zelfs tafels aan het zwembad!!!!! WOW! En we hoefde natuurlijk niks extra's te betalen. Wat een top service! Ze hadden alles klaargezet en we gingen terug om te gaan lunchen met iedereen en dan iedereen hier te halen. Ik zag Derick en Alex buiten op de stoep zitten maar waar was Mimi. Opeens kwam Mimi tevoorschijn met 'een vriend' en ik zat gezellig te kletsen toen opeens iemand voor mijn neus stond en tegen me begon te praten. Het was Jeff!!! Wow waar kwam hij opeens vandaan, ik was zo verrast. Voor iedereen die niet weet wie Jeff is, Jeff is een jongen die ik in 2010 heb leren kennen in Longido, hij studeerde daar destijds en we hadden zo'n goede band. Het afgelopen jaar heeft hij zo ongelofelijk veel meegemaakt, hij is wees geworden, hij heeft moeten vechten om terug naar school te kunnen maar we hebben al die tijd contact gehouden. Hij was gewoon hier, in arusha, op mijn verjaardag! Dankzij mimi natuurlijk, maar hij was er! We gingen met zijn alle lunchen bij Honey and Milk en we kletsten heel veel bij. Men wat heeft deze jongen veel meegemaakt! We haalde oude herinneringen op en kletsten uren. Toen was het toch echt tijd om terug te gaan naar Arusha hotel om heerlijke te gaan loungen bij het zwembad. Het zwembad sloot echter om 18.00 uur dus hadden ze alles al weg gehaald. We zaten gewoon in de tuin, en er was cake natuurlijk! Ik sneed samen met amani de keek aan, met hele leuke bijpassende hoedjes, fotos volgen! We dronken wat met zijn alle en ik moest iedereen een stuk taart voeren. Super gezellig, rond half 8 gingen Collins, Jeff en nog een vriend terug naar Moshi (160km verderop) want ze hadden morgen gewoon een toets. Beatrice en de zus gingen ook naar huis, amani, Jackson en Japhari waren al weg en mimi en ik namen een taxi naar huis. Mam was niet zo blij dat we pas om 20.00 uur thuis waren, maar ze vergaf het ons snel toen ze hoorde dat we een super dag hebben gehad.

Nougoed voor zover een verrassende paar dagen!
Patricia, je had een berichtje achtergelaten op mijn vorige blog, zoek me even op facebook op en mail me daar even in een privebericht, dat gaat makkelijker!

Ik wens jullie allemaal een goede roetsj, en een gelukkig en gezond 2012.

Heel veel liefs vanuit het GEWELDIGE Tanzania!