Er was eens een tweede deel!

Toen ging er dus iets mis! Een half verslag, het ziet een beetje dom uit!
Nougoed ik ga verder waar ik gebleven was..

De sisterschool waar we elk jaar met explore verblijven hebben een aantal hoofdsisters waaronder sister Hiltruda (die in november 2010 bij ons thuis is geweest) en sister Eveline die ons altijd helpt met explore en enthousiast deelneemt in alle activiteiten. Sitster Eveline zet zich in voor zieke mensen, waaronder het lepracentrum in de buurt, een oude vriend van haar die teelbal kanker heeft en afgelopen week haar zieke nichtje. Ik wil dit verhaal met jullie delen omdat ik het een heftig verhaal vind. Vorige week is het nichtje van de sister samen met 2 vriendinnen naar Shoprite gegaan en hebben daar iets te eten gekocht. Vervolgens kregen alle 3 de meiden voedselvergiftiging en het ging er slecht aan toe. Ze werden opgenomen in het ziekenhuis in Arusha en kregen een kuur. De 2 vriendinnen mochten al snel weer naar huis maar het nichtje moest blijven, haar bloed was niet in orde. Al snel bleek dat ze naast een voedselvergiftiging ook nog malaria had. Ze kreeg malariamedicijnen, iets wat haar beter hoorde te maken. Integendeel. De malariamedicijnen broken alle witte bloedcellen af en voor de dokters het in de gaten hadden kwam overal bloed uit, haar mond, haar neus, haar oren, overal! Er werd aan de familie verteld dat ze rond de 5 mensen nodig hadden die vers bloed moesten geven. De sister was erin geslaagd 7 mensen te vinden. Het bloed werd gecheckt en toegediend. Ondertussen was het nichtje al overgeplaatst naar een ziekenhuis in Moshi waar veel Europese en Amerikaanse maar ook een aantal van de beste artsen uit het land zitten. Niemand wist waar de bloedingen vandaan kwamen, doordat het bloed maar bleef stromen hebben ze besloten binnen een aantal uur 25 mensen nodig te hebben. Van die 7 mensen was het bloed namelijk al weer bijna het lichaam uit. Hans helpt de sisters altijd, hij koopt medicijnen voor de man die teelbalkanker heeft en ook nu vroeg de sister om hulp. Hans kon niet even naar moshi gaan maar besloot de sister geld over te maken zodat ze geld kon geven aan de mensen die bloed gaven, dan geven mensen sneller bloed dan als ze het gratis moeten doen. Binnen een paar uur belde de sister op met de mededeling 25 mensen gevonden te hebben, dit was zaterdagavond. Het bloed werd gecheckt en toegediend. De bloedingen bij het nichtje werden minder en ze voelde zich wat beter, maar zondagochtend kreeg Hans een telefoontje. De sister, ze vertelde dat het nichtje niet langer meer op de wereld was. Alle hulp mocht niet baten. Tranen sprongen ons allemaal in de ogen, hoe vreselijk!

Gek en raar nieuws wat we hier horen de afgelopen dagen, en je realiseert je wel dat het allemaal niet niks is. Want hoe raar het voor mij ook is om in Afrika te zitten en dat idee heb ik niet echt doordat ik me helemaal thuis voel. Door dit soort verhalen realiseer ik me toch wel dat het hier 'anders' is en echt niet bepaald makkelijker! Ik heb afgelopen week een artikel gelezen op internet met de koptitel: 'We moeten van het idee af dat afrikanen zielig zijn'. Het was een interessant artikel en een eyeopener. Veel mensen die aan mijn ouders vragen hoe ze hun dochter nu naar het donkere afrika kunnen laten gaan, alleen? Ik heb het artikel gedeeld op facebook en wil het ook even met jullie delen! http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3227872/2012/03/20/Wij-moeten-af-van-het-idee-dat-Afrikanen-zielig-zijn.dhtml

Verder nog een klein lachwekkend verhaal! Gister waren Immanuel en ik gaan lunchen bij Milk & Honey, ik had er puree met vis. Vis krijg je hier in Tanzaniaanse stijl en dat is dus de hele vis, van kop tot staart gefrituurd. Ik zat die vis te eten toen ik een graat inslikte.. Niet heel fijn. Hij bleef steken in mijn amandelen en ik had dus een graat in mijn keel steken. Toen we terug gingen naar kantoor zat de graat er nog steeds en dronk ik een 1,5 liter fles water in een keer op om die graat te verwijderen, maar iedereen noemde me stom want ik moest iets hards eten. Toen rende Immanuel dus naar onder waar hij een 'keki' haalde. Derick legde me al achterover in de stoel alsof ik bij de tandarts lag. Hij keek in mijn keel en zag het zitten. Hij waste zijn handen en pakte een pen en begon in mijn keel te preutelen, alles behalve prettig! Immanuel kwam terug met de keki en wilde dat ik dat at, maar Derick had het los gekregen en ik slikte het af zonder ik het wist... Heerlijk verhaal he? Het savonds kwam ik thuis en ik kreeg te eten, vis! Ik schoot in lachen uit! Hans vond trouwens dat ik echt niet alle graden uit de vis hoefde te halen, en mam en ik schoten in de lach want zei kende het verhaal.

Gisterochtend reden we trouwens op een kruispunt en de politie was achteruit aan het rijden, ze zagen ons niet en bam vol tegen de auto op! De hele bumper lag eraf. In nederland als een ongeluk gebeurt parkeer je de auto aan de kant van de straat en praat je erom. Hier druk je op de rem, maakt niet uit waar, in ons geval was dat dus op het kruispunt, stap je uit en regel je het een of het ander. Iedereen kwam meteen kijken wat er gebeurde, want een politie auto die een ongeluk maakte zag er grappig uit.
Na onderhandelingen dropte hans ons op kantoor en hij ging naar de garage.

Vanochtend was er ook een ongeluk gebeurt met een pikipiki en de politie sloeg gewoon in op de pikipiki rijder, daarna pakte ze de motor af en namen ze de man mee. Voor ons reed een daladala en de conducteur hing half uit het raam, dat gebeurt hier in elke daladala. De politie agent sloeg met zijn 'goemieknuppel' (sorry ik kom even niet op het nederlandse woord) op de conducteur in.. Of die agent last had van ochtendhumeur ofzo??

Dit weekend is alweer mijn allerlaatste weekend en we maken er iets speciaals van!
Ik ga samen met Immanuel en Nuru naar Lake Eyasi, een hele nieuwe bestemming voor mij en naar Lake Natron, de plaats waar ik verliefd ben geworden op Afrika! We zullen hier verschillende dingen doen, genieten en in lake natron naar de basisschool gaan en natuurlijk, de watervallen! Als we terug komen naar Arusha rijden we via Mto wa Mbu, rift valley! Nakupenda Africa, asante sana!

Heel veel liefs en tot over 1,5 week!

With love,
Iris